Alışmışlığın mecburiyetinde karşıladı ön yüzü, kırılgandı
Bir adım daha; derinde hüzündü iç yüzü, kırılacaktı.
Yürürken içe, karanlıklarda aydınlık çocukluklar vardı,
Çocuklar kaçışınca, yalnız öfkeler saçlarını okşadı.
Gecenin sabahı tepsi gibi ayın içine doğdu,
Şafak sökerken ay battı, güneşten gece başladı
Ne içindeki yüzü, ne herkesin içindeki yüzü,
Nasılsa öyle yaşanacaktı
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı
Devamını Oku
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta