Yuxu ve ölüm Şiiri - Sevinc Arzulu

Yamanca qorxuram gördüyüm yuxu,
Günlerin birinde çin çıxacaqdır.
Geceler röyada ekdiyim toxum,
Gündüzler cücerib min çıxacaqdır.

Beni ne gözleyir qabaqda,bilsem
Sinemi sıxır bax,acı duyğular.
Eger günün biri qefil ben ölsem,
Benle bir gedecek bütün uyğular.

Heç kes bilmeyecek ne çekdiyimi,
Yeri de,göyü de yandıracağam.
Ben sübut edecem öz tekliyimi,
Qanmazı astaca qandıracağam.

Benim varlığımı danan insanlar,
Mezarım önünde diz çökecekdir.
Hicrimin oduna yanan insanlar,
Yatdığım torpağa gül ekecekdir.

O gül yasemen de,nergiz de olar,
Benim en sevdiyim ağ qızılgüldür.
“Bayatı-Şur”çeksem,”Sensiz”de dolar,
Ahım perde-perde ucalan tüldür.

Sen ey cahangirler anası torpaq,
Bene de analıq et,ne olar ki...
Örtsün de üstümü xezeli yarpaq,
Deyirler sıcaqdır ol yerin teki.

Rahatca uyuyum son menzilimde,
Dünyanın derdinden,qeminden uzaq.
Kederi yadımdan pozub silim de
Dincelim sevginin keminden uzaq.