Hanenin umudu arttıkca artar,
Önümde oynaşır neşeyi katar,
Anne baba diye elimden tutar,
Yuvamız yavrumuz can damarımız.
Mutluluk sembolü onlarda gizli,
Daha küçük bebek dolaşır bezli,
Nazar deymez diye boncuklar dizli,
Yuvamız yavrumuz can damarımız.
Tebessüm saçarak bizi karşılar,
Sınırı belirsiz sevda aşılar,
Mutluluk verir minik koşular,
Yuvamız yavrumuz can damarımız.
Kucaktan kucağa atlatıyoruz,
Yaylı salıncakta hoplatıyoruz,
Yerden oyuncağı toplatıyoruz,
Yuvamız yavrumuz can damarımız.
Yedirir içirir iyi bakarız,
Giydirir kuşatır dışa çıkarız,
Zekice süsleriz türül kokarız,
Yuvamız yavrumuz can damarımız.
20-9-2009
Zeki ÇelikKayıt Tarihi : 20.9.2009 09:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zeki Çelik](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/09/20/yuvam-yavrum.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)