Yuvam kurduğum Şiiri - Zeynep Beşen

Hem söylesene
Bir insan her gün gün be gün çoğalarak böyle sevilir mi.
Neden, ruhum da böyle haddini aşıyorsun.
Seviyorum seni .
Gözlerine yuvam kurduğum.
Sana ne kadar aşma desem de
Hic durmadan yüreğimde
Gün be gün haddini aş sen.
Zerre şikayet edersem
Kovsunlar beni bu aşktan
Atsınlar beni o gözlerindeki ışıltidan..
Seviyorum seni
Ellerine el olduğum sıcağına kuruldugum .
Inceden hastalığım
Şifasina sevindigim
Sevindikçe sevindigim
Sevindikçe yenilendiğim
Dünlerde koymadığım
Yarinlara birakmadigim
Seviyorum seni
Ömrüme hoş gelenim ..
Gitmeyenim
Bitmeyenim..
Sevdigim sevdiğim..
Aşktan iflahim
Ki bu ne güzel bir iflah olmaktır yarabbim diye diye ..
Ruhumun her bir zerresine sindirdiğim.
Ne ben cikartmak isterim seni
Nede sen gitmek iste..
Yaşa yaşadığım kadar
Yaşarım yaşadığın kadar ..
Işte aşkın bende hiç durmadan bu kadar.
Bak !
Sormuyorum artık sana
Aşk ,tüm haddini aştı bende
Sırf sana bezenmiş diye ..