Yuva Şiiri - Ramazan Gerek

Gönül kuşunun kafesi oldum
Kuşsuz kafesi neyleyim
Uğruna deli divane oldum
Leylasız mecnunu neyleyim

Uçurmak geliyor içimden
Bu kuşu kafesinden
Dünyalar benim olurdu
Yükseldikçe göklere

Döner mi dersin yuvasına
Boynu bükükleri olmasa
Gönül kuşum olmadıkça
Garip yavruyu neyleyim

Uçtu hep yükseklerde uçtu
Yavrusu annesine ağzını açtı
Topladığı çöplerle yuvasını yaptı
Yavrusuz kuşsuz yuvayı neyleyim