kahvaltımı paylaşsam,
karnı tok yutulan harflerin.
iyi geceler dilesem,
çoktan uyumuşlar.
büyük hatalarımın nedeni onlar.
ama asla suçlu değiller.
beni ben ettiler.
bana kaybetmeyi öğrettiler,
kaybettikçe güçlü olmayı,
güçlendikçe tekrar kaybetmeyi,
adına da tecrübe dediler.
kendileri mi?
kendileri en sessizler.
Kayıt Tarihi : 18.1.2015 19:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!