Yutturur Şiiri - Hasan Geneyikli

Sakalıma güldü, tarağı sandım
Nazı, hoşvarına, tarzına kandım
Görünçü bal sandım, zehire bandım
Çençüney* her öğün, zehir yutturur

Yumulup düştükçe*, kaptı çemkirdi*
İt kıçı çıkardı*, candan bezdirdi
Yazımı kararttı, bezgin gezdirdi
Çençüney geyinir, gendin yutturur

İp ilmek tutturmaz*, varım batırır
Dutun gölgesinde, itnen yatırır
İt kılı* yedirmez, yavan tattırır
Çençüney tatlı der, yavan yutturur

Sahı çölden gelik, tomusun* yazı
Garagışta esen, karlı ayazı
Huysuz kör, kel gimi, çekilmez nazı
Çençüney el vermez, naznan yutturur

Anası samısak, babası soğan
Gadderesin goyup*, hısleyin boğan*
Söze getmez sakar, gendinden doğan
Çençüneyden doğan, çalar yutturur

Geneyikli kem, küm eder diyemez
Evlatlı, ayelli, yimek yiyemez
Üsdüne başına, yeni geyemez
Evladı, ayeli, al gan yutturur

Çençüney: Ufak tefek. Çemkirmek:Azarlamak,yüz
vermemek. İtkıçı çıkarmak:Engel çıkarmak. İp il-
mek tutmamak:İyi hal getirmemek. İt kılı:Cimri.
Tomus: Temmuz. Cenderesin goymak: Sıkıntıya
Koymak. Hısleyn: gizli, bildirmeden. Yumulup düşmek
:Aşırı istemek