Yutturdu Şiiri - Ozan Bindebir

Bir sahtekâr çarptı bizi,
Kazı, koz diye yutturdu.
Ateş sönmüş, bitmiş özü
Külü, köz diye yutturdu.

Afyonlar verildi ferde,
Görür göze indi perde.
Çare arar iken derde,
Zehri, doz diye yutturdu.

Yalanlar savurup durdu,
Yedi kaymağı, yoğurdu.
Koyunlar ikiz doğurdu,
Bize yoz diye yutturdu.

Sürdürüyor inadını,
Kılıç çekti, attı kını.
Sapık softa inancını,
Bize tez diye yutturdu.

Yobazlar kaptı bir masa,
Para aktı kasa kasa.
Bozuldu, yazıldı yasa
Bu yapboz diye yutturdu.

Değiştirmiş numuneyi,
Yaktı kavurdu sineyi.
Üç çocuklu Emine’yi
Bize kız diye yutturdu.

Adam olmuş olsa eğer,
Kaybolmazdı bunca değer.
Boş teneke çalmış meğer
Bize saz diye yutturdu.

Bindebir’im aklım erdi,
Tanıdım gittim namerdi.
Bize verdi bunca derdi
Bunlar az diye yutturdu.

28.12.2014