Yuttum! Şiiri - Seçil Karagöz

Yettim hep kendime, yetindim varla;
Olmadım açgözlü, kavruldum harla.
Çalıştım, okudum hem de okuttum;
Yaşadım darlığı, öfkemi yuttum!

Bilirim açlığı, uykusuzluğu,
Çaresizliği ve huzursuzluğu.
Yılmadım, kaçmadım, hak yolu tuttum;
Şükrettim Allah’a, acıyı yuttum!

Kaçırdım en güzel kısmetlerimi;
Var bunda da hayır, tüm dertlerimi
Bildim dost, bedbinlik nedir unuttum;
Kavruldum yağımla, hırsımı yuttum!

Dediler ‘Salaktır! ’ iyi niyete;
Yediler hakkımı sıfır diyete.
Çıkarcı güruha büyük umuttum;
Varmış meğer neler, yuttum ha yuttum!

Olmadı çok dostum, kalmadı hâlim;
Çıktı hep karşıma haksız ve zalim.
Yapmadım hiç ayrım, herkese koştum;
Yalanı, riyayı kansa da yuttum!

10.08.2016