Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Yitik bir dağ doruğunda
Granitler özleme duruyor
Gelmiyorsun
Beklemek tepiniyor bileklerimde
--
Şiir bütünüyle çok güzel ..Ancak bu dörtlük dilime takıldı..'Beklemek tepiniyor bileklerimde'..harika..alkışlar yüreğine..
Daha kaç şiir bende seni aklamalı
Kaç dizesinde ömrün nefesin saklanmalı?
off offf bilir misin şair bu şiir herkesi vuracak gibi duruyor.. kimse bakmasın öyle sessiz sakin duruşuna...
içtenlikle kutluyorumm...
Hanımefendi
Güzel bir anlatım ve çok güzel bir final. DAHA NE OLSUN? Gönül defterimden 10
Daha kaç şiir bende seni aklamalı
Kaç dizesinde ömrün nefesin saklanmalı?
Yan yazılmış bir sekiz kadar saygılar...
Âlimoğlu
Bağlasam tutamam ki yıldızları
Kentleri sokakları insansı umutları
Yokluğunda bunca acınmam niye
Yutkunmak yasakken var olmanı
Güzel şiir okudum.Teşekkürler Aslı hanım.
Bırak toprağı Aslı sıkma artık içcanını, yağmur yağıyor, aydınlat yeryüzünü...aç katmerlerini su dolu yağıyor, gök boşalıyor, kaçırma sonra tutamayacağın yağmur damlalarını...
Evet şiirlerin artık güzel kokmaya başladı, duygularını kelimelerin zenginliğinde güzel saklıyorsun, sen gizlerin içinde artık saklı duramıyorsun, dizelerin hep sen kokuyor biliyormusun.Artık olmuşsun diyorum, yolun açık olsun güzel yürek, kalemin sevgi ve güç dolsun,sevgi ve saygılarımla...
çok harikaydı............saygılar
****Yutkunmak..
Yitik bir dağ doruğunda
Granitler özleme duruyor
Gelmiyorsun
Beklemek tepiniyor bileklerimde
Sancıda tavlanıyor toprak
Nicesini bırakıp ağıda
Akıp giden suya inat
Bir dervişin parmaklarında sızlıyor yaprak
Veysel’in telinde kurgudur hüküm
Yitip gitmek kara düzen yazılı
Aç kıvılcımlar serpiyorsun ardın sıra
Sudan ateş gözlerimde kazılı
Bağlasam tutamam ki yıldızları
Kentleri sokakları insansı umutları
Yokluğunda bunca acınmam niye
Yutkunmak yasakken var olmanı
Daha kaç şiir bende seni aklamalı
Kaç dizesinde ömrün nefesin saklanmalı?
09.06.2008
Aslı Şahin
Kaliteli ve güzel şiirler yorumlarını beraberinde getiriler;eleştirmenler ve yorumcular kolaylıkla en güzel yorumlarını yaparlar.Gel gör ki o kabili
yet bende ne gezer,şiirleriniz karşısında naçar
kalıyorum.Ancak şiirlerinizi hayranlıkla okuduğumu söyleyebilirim...Sevgiler..
usta kalemınıze ve yuregınıze saglık saygılarımla
Nicelerini yuttuk,niceleri takıldı boğazımıza kaldı nefes alamadık.Hep yanlış zamanlarda gelir bir şeyler takılır kalır boğazımıza,yutkusan öldüreceğin,yutkunmasan senin öleceğin zamanlardır o anlar..Tebriklerimle...
'gelmiyorsun' denilene kadar dağların sabrını görmek ister.ancak anlıyorki ateşlenmiş gecelerin sabaha çıkması kadar hükümlü bir arzuhaldir.
bilem, ben veyselin hükmünden toprağın kara yazgısına kadar dost olanı ve aşk olanı...
bilem bir seher vaktinde 'sudan ateş gözlerin' hünerini... sevdalrın nice yankılanmış sesinin var olduğunu... kör kuyularda yatamaz sevda illede ille bağırış içinde çağlar ömürlerce zaman...
saygıyla
Bu şiir ile ilgili 27 tane yorum bulunmakta