Yusufum Şiiri - Hasan Bilgin 2

Henüz on ikisinde ekmek derdine düştü
Sırtladı dünyanın yükünü kir pas içinde
Elleri nasırlı anlı terli ekmeği tas içinde
Çocukluğunu tadamadı çıraktı Yusufum

Anlamadı ne yanlıştı ne doğruydu
Hayatı erken öğrendi hamdı yoğruldu
Gün ağarmadan çıktı yola doğruldu
Çocukluğunu yollara bıraktı Yusufum

İnsan bu günü gününe uyar mı uymaz
Kör görmez sağır duyar mı duymaz
Çocukluk hali bazen aymaz da aymaz
Somunu civatayı yanlış taktı Yusufum

Bazen azar yedi sustu attı içine
Belli etmedi zehir katsa da aşına
Zaman geçti değdi onsekiz yaşına
Gençliğine erken aktı Yusufum

Babası her gün balkondan bakar
Yol uzun köprü altından sular akar
Ana baba duası aldı yürür de gider
Dua nişanını boynuna taktı Yusufum