Yusuflar Kuyuda Şiiri - Galip Sarı

Bir gaflettir gidiyor,
uyanamıyor, dalmış alemi İslam.
Beyinler gibi, dillerde kilitli,
çıkamıyor dışarı tek kelam.
Bu olmasa gerek,
inandığın kitapta anlatılan Müslüman.
Ne olur sor kendine, artık bir defa,
ben neyim ey insan.

Hani baharı bekliyordun,
filizleri vurdu Kenan ilinde hazan.
Umursamazlığın,
Yakup’un gönül gözünü de kör etti kahrından.
Bir serseri kervan mı bekliyorsun,
yine geçsin o diyardan
Uzat ellerini,
bir defa sen çek al Yusuf’u kuyudan.

Böyle gelmiş, böyle gitmesin,
bir çaba, değişsin halin?
Hareket yok, tükenmiş,
hem cesaretin, hem de mecalin.
Daha ne kadar,
beyninde tepinecek bunca zalim.
Geç olmasın, uyandırır mutlaka seni,
cehennem olacak yarin.