Yusufeli Şiiri - Cemil Aytekin

Madem dar memleket yurt edindik biz
Çık geniş dağlara es Yusufeli
Yanbegi gideriz aramayız düz
Bulursan toprağı bas Yusufeli

Bin yıldan fazladır bir aradayız
Gah dağlar başında gah deredeyiz
Yaşadık yaşattık işte buradayız
Hala bekler durur nas Yusufeli

Atalardan aldık hatır saymayı
Aşı bol bulmadık süslü giymeyi
Cana kıymak yoktur kem söz duymayı
Yaşar gider kendin’ has Yusufeli

Nehir yatakları kol kol olmuşlar
Kültürler insanlar dal dal olmuşlar
Dağların başları yol yol olmuşlar
Esmiş tipi boran sis Yusufeli

Senin yaşadığın’ kimse yaşamaz
Senden başka kimse dağlar aşamaz
Yurdumun insanı düzde koşamaz
Kaya atlarsın sen pes Yusufeli

Altmış köyün türlü hasletle dolu
Ne yazık kiminin uzaktır yolu
Kiminde kalmadı Allah’ın kulu
Bazı köyler tutar yas Yusufeli

Halbuki bu kadar göç olmasaydı
Yaşamak bu kadar güç olmasaydı
Yoksulluk eziyet hiç olmasaydı
Yaşayıp giderdik mis Yusufeli

Fakat sende var bir hikmet-i İlah
Aç susuz kalmadın demedin ah vah
Okuyup yazmayı belledin de rah
Taç yaptın başına süs Yusufeli

Sendeki olanlar çok yerde yoktur
Berrak sular hava ormanlar çoktur
Gıda dersen temiz meyveler paktır
Kurut çardaklarda as Yusufeli

Şimdilerde bir yol ayrımındasın
Yeni ilçe yeri aramaktasın
Ne beklersin bilmem ne yapmaktasın
Çöküp oturursun kös Yusufeli

Topraksız ormansız ilçe mi olur
Akarsu ötüşüp çağlasa n’olur
İyi ya son bir kez yerinde kalır
Yoksa talihine küs Yusufeli

Uzaklık değildir asıl mesele
Fırsatı kaçırma bak geçmez ele
Yalana dolana sen olma köle
Bunu başarmazsan sus Yusufeli

Birlik ol birleş de kayalar atla
Yurdun duysun seni top gibi patla
Yusufel’ gücünü elliye katla
Yoksa durma başın kes Yusufeli

Bunca emek para boşa gitmesin
Kimse şu köy bu köy haset gütmesin
Yusufel’ hasleti sakın bitmesin
Cemil duyar derin his Yusufeli