Yusufcuk... Şiiri - Reyhan Tataroğlu

Kenar...
Mahallenin ortasında
Elinde mendil
Ağzında tatlı dil
Gözleri ışık
Yüreği adil
Lokman hekime lütuf
Lütufa muadil
Büyüyünce olacak adam
Mahalleli kalkmış seyrine
Ne de bilir, yol yordam
Parmakları ısırtır
Mazlumları ısıtır
Bir fikrin tohumu
Sonsuz sahilin
Bitmeyen kumu
Cennetten bir köşk yapar
Elleri çamur
Reyhanlar içinde
Açan bir ıhlamur
Körpecik, küçücük
Ve de masum çocuk
Uçurtması belinde
Uçar yusufcuk...
...............................................................

Karanlık caddenin
Kaldırımına tırmanan karınca
Taşıtlardan sakınır
Yayalar merhametsiz
Hizmete talip
Hizmet zahmetsiz
Uyku tutmaz
Dalar derinlere kaçar
Beyaz gelinliğin tacında
Bir kardelen açar
Testisi su dolu
Biri tırmanır yamacı
Kısadır kardelenin ömrü
Yazık, ne acı
Su değildir derdi
Baharı haykırmak
Ömrüne kalırken
Bir kaç ramak
Marifet testide değil
Testiyi kırmamak
Başında testi
Elinde kardelen
Ağlayan bir çocuk
Enginlere uçar yusufcuk...
.......................................................................

Eşkiyalar diyarında
Açılan çadır
Tahta kılıçlarla
Cenk yapan bahadır
Akıncıların tozu
Kalkar uzaktan
Minik bir serçe
Kurtulur tuzaktan
Obanın tüten ocağı
Bacadaki duman
Uyur hayalinde
Uçsuz bucaksız umman
Şimdiki yavuklusu
Küçük bir tay
Hedefi güneş
Yıldızlar ok
Omzunda aydan bir yay
Bulunca atacak
Sürüsüne sürü katacak
Bir fidan diker
Büyür selvi
Gökkubbenin altında
Altından evi
Kendi yazıp
Kendi oynayan bir çocuk
Mutluluktan uçar yusufcuk...
.................................................................................

Hatıra defterimdeki
Beyaz sayfama
Dökülürken birkaç damla
Siyah mürekkep
Arpa tanesine
Ezber yapan merkep
Yularından tutar
Gezdirir diyar diyar
Elazığ diyarında bir bahtiyar
Alır götürür başı boşu
Dolu dolu başaklara
Berzi alemdeki
Binbir aşklara
Unutmam yemlendiğim
Yemyeşil çayırları
Senden kalan
Sensiz sırları
Uzaklara selam olsun
Ey! ...
Sevgili çocuk
Bir Cuma günü
Uçtu yusufcuk...