Yusufçuk Şiiri - Özkan Toksoy

Işığında son kez yorulup
Bu odadan çıkmak zorunda bedenim.
Kimsesiz ölecek sevdan ben de belki de
Çırpınışlarını duyacaksın bir yusufçuğun..
Özgürlük çeşmesi serin tutacak yüzümü
Yeni bir ışığa doğru yol alacağım
Yeni bir kaybedişe doğru.
Ömrüm az olsa da
Doğru yaşanmış olacak
Kanat seslerimi duyacaksın sadece
Çırpınışlarımı..
Çemberini algıladım yalnızlığın,
Gidip gelmelerini sürgün misali
Sessizliğin hüküm sürdüğü tarlalar gibi hayat
Yeni bir melodiyle uyanana kadar gün.
Masal ülkelerinde atsın yüreğim derdim
Kısa ama özlü olsun her söylediğim
Ya da hiç konuşmayayım bozulmasın ahenk
Kanat seslerimi duy sadece
Çırpınışlarımı...