Yusufcuk. Şiiri - Şimal Niğbolu

Görmedim, bundan daha acısını bir yaranın.
Kanasa sanki, atacak içindeki irini, yaşı, vazgeçişi.
Bırakılmış bir çocuk edası, her bir hücresinde, masum..
Susuyorum
Susadıkça sana, susuyorum.
Öyle konuşma isteği barındırsa da ellerim, yazmıyorum.
Kaç zamandır unutmaya çalıştım, o ellerini… bilemedin.
Güçlü durabilseydim keşke, yüreğim avucumda kanarken.
Düşlerim direndi, şaşkındı, sırdaştı.
Pir sultan, şehid Bedrettin ve insanlar.
Hiç kimse sormadı, boynumda yaşattığım yusufçuğun adını.
Adı yusufçuktu, adı …
Herkesin bir adı vardı.
Herkesin açtığı bir kapı
Herkesin bir yarası
Herkesin bir sevdası
Herkesin bir masumu.
Ağlama.
Acıma.
Gidiyorum
Elveda…