Artık kabullendim! Siyah beyazı örtünce, gece gündüzü istila edince, elinizdekilerin bile elinizde olmadığını görünce ve anılar sadece eski defterlerde kalmış eski yazılara dönüşünce sizde eskiyorsunuz...
Saatin tiktakları çalarken ömrümüzü saniye saniye, biz sadece geçmişe bakıp gülümsemekle yetiniyoruz...
Oysa gel demesini beklediğimiz ne çok gidenimiz olmuştu...
Beklemek bazen derin bir kuyuya dönüşüyor, beklenenin ipinden başkası çare olmuyor. Zaman geçtikçe yüzümüze daha bir soluk bakıyor hayat...
Eski heyecanlarımız, hercai aşklarımız, dilimize takılan o unutulmaz şarkımız çok uzaklarda şimdi. Artık yaşamak, sessiz bir sahil kenarında, martıların çığlıklarını fon yapıp hayata, bir bardak çay yudumlamaktan ibaret...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta