Yusuf Ziya Hoca Şiiri - Gülbey Yılmaz

Vatan için bunca feryadı figanım
Sevdamın peşinde hep firardayım
Deli gönlüm durmayı ar saydı
Öksüz Türklüğümün son fedaisiyim

Kafkaslarda, Kerkükte yılmadan savaştım
Kutlu Turan'da yolbaşçı oldum
Soysuzların ata yurdumu işgalinde
Azadlık ateşini göğe harlattım

Kızılelma aşkı ile yıllardır yandım
Tunayla, Dicleden abı hayat aldım
Sürdüm asil kır atımı dörtnala
Orhunla, Selengada maziye daldım

Başımı verdim , başımı eğmedim
Serden, yardan geçtim, ülkümdem geçmedim
Yılanlar, çiyanlar sardı dört yanımı
Zehrimi içime akıtıp sır vermedim

Koğuşlarda her adımda yandım
Günler hiç geçmez sandım
Civanlarla her gün terbiye talim
Yaparak kara yılları sonlandırdım

Ölümlerle boğuştum, zulümlerde direndim
Ülkü güllerine zindanlarda gizlice ağladım
Bir gece ansızın Prangaları kırıp
Ebedi hürriyete selam eyledim

Başbuğum la hep yan yanaydım
Kavgalarda kan kanaydım
Daha doyamadan ona
4 Nisan yağmurunda ıslandım

O gitti, onlar da gittiler önden
Yapraklar koptu fani bedenimden
"Söz bizim değil, özümdür" der
Komando Yusuf Ziya Arpacık dönmez yeminden. G.y