Yusuf Yüzlüm Şiiri - İbrahim İnecik

Bir Sevdiğim vardı Asırlar evvel.. Adı Eski çağ Kitaplarında geçen..
Gündüzleri Asi.. Geceleri Mavi ve Düşlerimde; Sonsuzluğumun gelini..
Beni Sevdiğini Söylerdi sürekli...
- ''Seni Çocuğum Gibi Seviyorum''..
En deli.. En merhametli ve En Arzulu Halimle..
Yusuf Yüzlüm derdi.. bana sürekli..
Bense Papatyalar biriktirirdim ceplerimde..
Dağları aşar.. Yıldızları Vurur.. Güneşle Beraber ona giderdim..
Her sabah.. akrep ve yelkovan'nın sekizi Gösterdiği o anlarda..
Penceresinden Işık süzülür.. ağaçlar uyanmaya başlar..
Ve ben uzaktan onu izlerdim..
Gözleri Yeni açan Gelincik fidesi gibi.. Yırtardı uykunun Rehavetini..
Ve ben.. bir köşede oturur sessiz sakin.. yine onu izlerdim.
Ürkmezdi benden.. korkmazdı...
Bilirdi beni..
Hani Yusuf Yüzlüm derdi ya..
Yusuf gibi Temiz sevdiğimi Bilirdi..
Ürkmemesi bu yüzdendi..
Ve bu gerçekti..
Siyah bir zerrenin değmediği bembeyaz bir mektup kağıdı gibi severdim...
Yırtılmamış.. buruşmamış.. kalemin ve silginin değmediği...
Hiç bir Göz'ün görmediği.. Kulakların İşitmediği..
Ve bundan sonrada Hiçkimsenin Bilemeyeceği Bir Sevgiydi..
Öyleydi işte..
Yusuf gibi.. Zından Gibi.. Kuyu gibi..
İbrahim'in Atıldığı ateş gibi...
masal gibiydi yani...
O'nun gibi...

Bana Yusuf Yüzlüm derdi..
Asırlar evveldi..
Bir Akşam Vaktiydi..
Gece Sinmek üzereydi..
Yağmur dolu bulutlar; ağlamak üzereydi..
Bir telefon gelmişti..
Sevgilidendi..
Sevinmiştim..
Sesini duyacaktım..
Selam dedim..
Cevap vermedi..
Hava Buz Gibiydi...
Sanırım Ayrılık Vaktiydi..
Neden Konuşmuyorsun dedim..
- Hoşçakal dedi..
Anlamadım..
- Hoşçakal dedi tekrar..
Sanki vurgun yemiştim..
Kangren oldu kalbim..
- Yusuf Yüzlün'üm dedim..
sustu..
- Artık değilsin dedi..
Telefon kapandı..
Yağmur yağmaya başlamıştı..
Islanmıştı yüzüm gözüm...
İçeri Girdim..
Eski bir dostum vardı..sordu..
neyin var.. Ağlıyormusun..
Hayır dedim..
Yağmur yağıyor..
Gözlerime Yağmur bulutu kaçmış; ıslanmışlığım Ondan dedim..
Anladı; sustu...
Aynaya baktım..
Giden sevgiliye sordum...
Dedim..
Hani Senin Yusuf Yüzlündüm...
Ben Seni Yusuf gibi sevdim..
Ama sen Beni Zuleyha kadar Sevemedin..
Anlamıştım..
Aşk benim Yüzüme idi..
Gözlerime..
Ve ten'ime..
durdum...
Başkada bir şey demedim..
Ben yusuf olmuştum..
O ise....
Buna cevap bulamadım...
Eyvallah dedim..
Takıldım kaldım..
Şu an Sorsanız; ne alemdeyim
Rahman'nın Gölgesinde..
Sonsuzluğun Peşindeyim...