Yusuf Yüzlüler Şiiri - Ahmet Keleş

Dediler ne bu sevda, sen kime âşıksın?
Gidelim isteyelim, olmazsa getirelim.
Bilmediler benin sevdamı, kadın sandılar.
Adı Ülkü dedim durun size anlatayım.

Karda kardelenim, suda nilüferimsin.
Mevsimlerde baharım, kalbim de sevdamsın.
Gönül bahçemde gülüm, kalbimde bülbülümsün.
Tanrıdan dileğim, dilimde son duamsın.

Saçların hazan, gözlerin bahar.
Şiir dilli, ince belli, kalem kaşlı yar.
Beşbini toprakta yatar, gül gibi kokar.
Beyaz kefenini gelinlik sayar.

Ülkümde mutluluğu, vatanda ömrümü,
Şehitler de aşkı, gazilerde hayatı buldum.
Ben sende kendimi, kendimde seni buldum.
Geç ama ben ondört yaşında ülkümü buldum.

İsteyin şimdi ülkümü, kimden isterseniz.
Özmen’den mi, imamoğlundan mı istersiniz?
Yoksa tüm Yusuf yüzlülerden mi istersiniz?
İstemeyin boşuna canını veren, verir mi ülküsünü?