Yusuf Yılmaz Şiirleri - Şair Yusuf Yılmaz

Mala tapar, parayı sayar durursun
Kadına tapar, hep araba, daire alırsın
Sonu nereye gider hiç araştırmazsın
Sonunda üç metre bez ile çeker gidersin

Makam ve mevki için hep el etek öpersin

Müslümanın hali acıklı, tüm dünyada perişan
Mal, mülk, para ilah oldu, herkes için oldu şan
Seni hasretle arıyoruz Ey Peygamber-i zişan
Ey Resul seni arıyoruz insanlık peru perişan

Peygamberin hak (Kur'an) yolundan saptı insanlar

Uzun aradan sonra bir anda
Seninle karşılaştık köşe başında
Seni görmenin o şaşkınlığında
Dondum, kalbim durdu o anda

Yıllar geçmiş olsa da sonunda

Canım aşkımı kaybettim Ankara ilinde
Benim mecnun oluşum herkesin dilinde
Ağlayışım derindir hissederim ciğerimde
Bir kara toprak ile dost olur giderim

Fasık ve münafıklar aşkıma zehir kattı

Daha önce söyledim evli kadına kötü bakmam,
Senin namusun benim namusumdur, ihanet etmem,
Seni canımdan çok sevdiğimi bilmene rağmen,
Namusuna el uzatan sandın, asla kabul etmem.

Sevgi ile ahlaksızlığı neden bir tutarsın,

Şiir yazmaz iken, Yusuf şair oldu,
Gül bahçemdeki güllerim soldu,
3 günlük yalan dünyada nem kaldı,
Sensiz dünyam bana zindan oldu.

(Aralık-2008-Ankara)

Senin her yerde gördüğüm anda,
Yarim diye bana seslene bilecek misin?
Şu kısacık zalim ve yalan dünyada,
Yarim diye bana seslene bilecek misin?

Senin hasretin ömrümü ateş gibi yaktı,

Yapma ey gönül kıyma bu cana
Bu genç yaşta ne olur acı bana
Ferhat gibi divane garib bir aşık
Bütün kalbi ile tutulmuştur sana

Doyamadım ben sana kana kana

İnsanın özünde hep sevgi var olduğunu
Aynı sevginin her aşıkta var dolduğunu
Nasıl göstereceğini bilmez olduğunu
Nasıl anlatacağını becermez olduğunu

Anlaman gerekirken bir türlü anlamadığını

Nurlu bir gün sabahı köyünde doğdu
Doğduğunda her taraf bereket, boldu
Küçük yaşta babayı kaybedince soldu
Gitmek istediği yol hep Hak Yol oldu

Baba ölünce adı öksüz Ramazan oldu