Yusuf, Yakup, Kadın Şiiri - Ulvi Koçu

şimdi Yusuf nasıl yakarır kör kuyularda
dipsiz uçurumlar değil derin kuytularda

yanmış evinin kapısında feryat içinde bir kadın
Yusuf gibi çaresizdir, Yusuf gibi yalnız
hangi Yakup anlar bilinmeyen dilini
ovalarda vurulmuş yetim sesini

karanlığa karışmış feryatlarda
sahipsiz yakarıştır, hüviyet bulur nüfus cüzdanlarında
Yusuf körpe bir çocuktu kuyuya düşende
kadın -ha ölmüş- bir keklikti sürgüne gidende
el pençe, akıl zıvana, yürek yaralı,dil lâl, göz âma,
hiçbir kitapta yazmayacaktı
Yusuf'un saltanatıyla yalnız Yakup avunacaktı
kadın ağlayacaktı/ kadın hep ağlayacaktı

ağladığı dille yangınlara karışacaktı...