Yusuf’un Kuyusu Şiiri - Sinan Bayram

teslimiyet hz yusuf.u kuyuda sınadı
kutlu yolculuk böyle başladı
saraya uzandı bu yolculuk
gönül sabır taşı ile hasrete boyandı

hz yakup vardı yüreği yusuf diye yanan
sevgi sevenlere kuyu oldu imtihan diye
bir baba hz yakup yusuf diye yandı
bir oğul hz yusuf ya sabır diye içten yandı

bir de züleyha vardı saray sultanı
yusuf.a aşık bir gönül yanığı
yangını yusuf.la sönmeyince
yusuf.a zindan yolu göründü

zindan medrese oldu hz. yusuf.a
köle iken sarayda bulmuştu kendini hz yusuf
sarayda iken zindanda açmıştı gözünü
peygamberler değil midir imtihanı zor olan

züleyha yandı diye yaktı hz yusuf.u
yusuf öyle bir yansımaydı ki
sultan bilinenler güzelliği karşısında
elini keser olmuştu acı duymadan

yusuf.tu bu kardeşlerinin kuyu'ya attığı yusuf
kuyu'nun saraya yolcu ettiği yusuf
köleliğin sultanlığa layık gördüğü zattı
yusuf.tu bu hak diye zorluğa sabreden

an geldi yusuf mısırın azizi oldu
zindanlar onla gül bahçesine dönmüştü
mısır güzellikler diyarı oldu onla
gönül gözü hayrandı yusuf.a

vuslat yakındı artık yanık gönüllere
yusuf' züleyhayı affetmiş mısıra azizdi
hz yakup hep yaralı yol gözlerdi
sonunda gönülleri vuslatla müjdelendi

hz yakup mısıra yola çıktı
kardeşleri pişmanlıklarını anladı
mısırın kıtlığı bitti aşkın bolluğu başladı
aşkın bayramıydı gönüllerin buluşması