On kardeş bir oldu, bir Ya’kubu ağlattı.
Onu birden kendi yalanlarına inandı.
Birinde bir vicdan kırıntısı vardı ama
O da susarak kendini ateşe attı.
Haset sarmıştı bir kere habis ruhları,
İnanmışlardı, Yusuf’tu zelil eden onları.
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta