Yusuf'un Gülü Şiiri - Abdulkadir Yıldız

Kırmızı kaplı kitabımın yaprakları arasında
Kurumuş bir gül yaprağı
Her sayfası gül kokuyor
İbrahim’in bağından kopmuş
Yusuf’un kuyusundan beslenmiş
Zamanın damarına akarak
Kırmızı beyaz çiçekler açmış
Kırmızı beyaz çiçek kitabım arasında
Kuruyan dökülen o değil
Kuruyan dökülen benim
Ruhumun derinleşen yarasında

Kervana yol gösteriyor Yusuf’un sabır güneşi
Züleyha’da aşk ateşi sarayı sarmış
İnsanlar zamanın kuraklığından habersiz
Umutları solmuş bahtları kararmış
Açın zindanların kapısını sonuna kadar
Yusuf’un kaderinde oda varmış
Karıncalar su taşıyor sabır değirmenine
Zamanı yoğuruyor kapalı kapılar ardında
Ve onun zamana uzattığı çiçekler
Gül kokuyor gül kokuyor
Kırmızı kaplı kitabımın yaprakları arasında

Bir gün tersine kâinat daralacak
Ne son ne yeni baştan
Sonsuza kervan yol alacak
Karanlık karanlık ah karanlıkta kararanlar
Yusuf’un kuyusunda ışık alacak
Kırmızı kaplı kitabımın yaprakları arasında
Yusuf’un uzattığı gülün kokusu
Gün ışığıyla hayata dolacak
İşte bugün benim o gün benim
Bu günden o güne sürgünüm olacak
Zaman erir mekân erir ben giderim
Geride Yusuf gülünün kokusu kalacak
abdulkadir yıldız (-Abdulkadir Yıldız-)