Yusuf'um Şiiri - Aybala Şahinoğlu

Züleyha'nın Cevabı Yusuf’a (Nuri Can'ın Züleyha şiirine cevaben yazılmıştır)

Yusuf’um, düşlerimden süzülen hüzün,
Sana varan yolları bağladı yine.
Kuyuya düşmüşüm ben de kendi içimde,
Bil ki her ahımda adını yankılar gece.

Bir ömür boyu senin ışığında yanmak,
Günah mı, sevap mı, bilemedim hâlâ.
Ama ellerim hep sana uzandı,
Bir dua gibi, bir tövbe gibi safça.

Bu dünya, Yusuf’um, ne çölü ne yağmuru,
Hiçbir mevsimi dindirmiyor özlemi.
Sana duyduğum bu suskun yangını,
Ne sular söndürüyor, ne vakit iyileştiriyor.

O kuyunun karanlığı gözlerimde hâlâ,
Ama bak, her gözyaşım senin için bir yıldız.
Hüzünlerimi ektim, seninle filizlensin diye,
Beni bu karanlıktan çıkaracak sensin yalnız.

Biliyorum, ihanetler kırdı seni de,
Ama sevda bazen en kırık yerde filizlenir.
Ellerinle sardığın her yara,
Benim yüreğimde yeniden açılır.

Azad etmek mi dersin?
Ey Yusuf, azad etmek neye yarar?
Benim zindanım sensin zaten,
Senin olmadığın her yer ıssız bir mezar.

Varsın hayat acıyla bitsin,
Varsın masal kırık dökük kalsın.
Ama bil ki, senin adın benim son cümlemdir,
Bu hüzün seni bulur, sonsuzlukta bile aksın.

Hüzün, hasret, aşk ve dua,
Hepsi seninle bir olur bende.
Ey Yusuf, gözlerim öksüz ama yüreğim hep sende,
Beni al, çıkar bu kuyudan, götür kendi cennetine.