Yusuf U Züleyha;takva, Aşk

YUSUF U ZÜLEYHA;TAKVA, AŞK
Yusuf müjdeyle çileyle doğdu,
On bir kardeşin en küçüğüydü.
O aslında bir Peygamber idi,
Ama onu kardeşleri kıskandı.
-----
Yakub (AS) Peygamber, Onu çok sever,
Onu hep kardeşlerinden korur,
Bir gün kardeşler der, Yusuf’u ver,
Onu götürüp, gezdirelim der.
----
Yakub (AS) güvenmez ama kaderdir,
Artık bu dönülmez imtihandır.
Yolda önce Yusuf’u dövdüler,
Sonra Onu kuyuya attılar.
---
Cebrail, kuyuda yakaladı,
Sonra köle olarak satıldı.
O bir köleydi, ama güzeldi,
O köle hemen satın alındı.
---
O içinden dedi, güzel köle,
Şayet beni satarlarsa köle,
Ben çok pahalı olurum köle,
Allah böyle, onu etti köle.

Sahibi artık Züleyha oldu,
Köle çocuk, Züleyha evliydi.
Züleyha anladı, aşkı buydu,
Onu sevgiyle büyütmeliydi.
---
O büyüdü, kadınlar hayrandı,
Onu görünce hepsi şaşırdı,
Bıçakla elleri hep kesildi,
Yusuf’un güzelliği şaşırttı.
---
Züleyha Mısır’ın zenginiydi,
Aziz Potibor’un karısıydı,
Güzeldi, gözü hep Yusuf’taydı,
Onu arzu etti, plan kurdu.
---
Odaya onu şevkle çağırttı,
O gelince kapıyı kapattı,
Güzelliğini sergilemişti,
Yatağına Yusuf’u bekledi.
---
O heyecanla “Haydi gel”dedi,
Yusuf utandı, o Peygamberdi,
Züleyha aşkına çok hasretti,
Yusuf çekindi, bu bir takvaydı.
----
Yusuf utançla kapıya koşar,
Züleyha da peşi sıra koşar,
Hemen Yusuf’u sırtından tutar,
Elbise arkasından yırtılır.
---
Yusuf’a gökten burhan göründü,
Allâh’ın ikazıyla korundu,
Züleyha’nın aşkı ateş oldu,
Ama aşk takvaya yenildi.
----