Savaşta parçalanmak aptalların ısırığından daha az acı verir
Neden yalnız yaşanır?
Çünkü insanlar öldü, cesetler kokuyor
Yaşamak nedir! Öldürmektir!
Maviliğin dipsiz balkonlarında süzülüyor gamlı papağanlar
Denize gömülen evlerin penceresinde sessiz ağlar insanları
Gür sesli dalgaların altında kanlar ceşmeden sonsuza akarlar
Altın kürekleri kırık batan gemilerde savrulur yaşlı tayfaları
Gögün Bulutları kara çiçeklerle süslenmiş bu kutsal yıllarda
Sabah limanında Dalgaların sesleri duyulmuyor
işkenceden,
Acıdır Solgun gözler; mum ışığında parçalanan kalplerde.
Sahrada Yalvarıyor bir avuç toprak için binlerce ölü beden!
Bu ülkede! Kokuların hatıraları savaştır Ölgün bahçelerde.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!