Yıllar önce çocuklarımızın kaliteli kağıda basılmış renkli resimli kitapları yoktu. Bir firma yeni yıl dolayısıyle çocuklar için takvim hazırlatmıştı. Belki de bu çalışma o zamanlar Türkiyede bir ilkti. Çocuklara uygun ebatlarda hazırlanmış gözalıcı renkli resimlerle dolu bir masalı tasvir eden ön sayfayı çevirince, arkasında masalın yazılı metni bulunuyordu. Okuma yazma bilen küçükler için hazırlanmıştı. Kızım o zamanlar iki, ikibuçuk yaşında olduğundan okuma bilmiyordu. Fakat okumayı o kadar seviyordu ki, oyuncakları ile oynamak yerine kitapların bulunduğu odaya girip boyunun yetişebildiği kısımlardan onları indirip sayfalarının kalitesini test ediyordu! O zamanlar İstanbul’da insanlar evlerinin altını kaç dükkan fazla yapabilirim düşüncesi içinde değerlendirmeyi düşünüyorlar, yerleşim yerlerinde yeşil alan kavramı neredeyse bilinmiyor, baharın ve yazın geldiğini ancak pazara gittiğimizde anlayabiliyorduk. Çocuklarımız için de oynayacak park bahçeler sınırlı sayıda veya uzak mesafelerde idi. Onların eğitiminde ve eğlendirilmesinde annelere büyük iş düşüyordu. Kızım babasının getirdiği bu renkli takvim hikayelerinin resimlerine bayılıyor, orada gördüğü nesnelerin ne olduğunu sorarak öğrenmeye çalışıyordu. Ben de sayfanın arkasındaki masalı onun anlayacağı dile tercüme ederek, kahramanları ve eşyaları ifadelerle eşleştiriyordum. Resimlerden birinde çok güzel resmedilmiş taşlarla örülü, üzerindeki kalasa bağlı iple içine sarkıtılmış bir kova bulunan su kuyusu vardı. Onun bir kuyu olduğunu öğrenince:
-Annecim; bu Yusuf Peygamber’in kuyusu mu? diye sordu.
-Aa.. evet bak.. Yusuf Peygamber’in kuyusu da bunun gibiydi işte.. gördün mü?
-Anlatsana annecim.. Yusuf peygamber orada ne yaptı?
-Hiç… hiç birşey yapmadı… sadece dua etti ve oturup bekledi.
-İçinde su var mıydı?
-Yok.. su yoktu.. hiç zarar görmedi.
Saati mi şaşırdı bu hıyar?
Gerçi hiç saati olmadı ama
En azından birine sorar.
Cebimde bir lira desen yok,
