Sabretmesini bilmeli insan
Bitmeyen cümlelere nokta koymamalı
Virgül kullanmasını bilmeli ki
Cümleyi tamamlayabilsin
Gerektiğinde silebilmeli tüm cümleyi
Baştan başlamasını bilmeli
Ey deniz!
Nasıl yaşarım senden uzak
Sevmiyorum suyunda yıkanmamış rüzgârı
Dalgaların gözümde tütüyor
İçimi güldürmüyor sensiz ay ışıkları
Ufkunda yükselmeyen güneş
Bir kuşun iki kanadı gibiydik
Ne birbirimizden kopabiliyorduk
Ne de bir araya gelebiliyorduk.
Bir birbirimize çok yakındık
Bir o kadarda uzak
Kurtulamadık yerçekiminden
Sen benim gözlerimde saklıydın
Peygamber nurunun oralarda bir yerde
Ve sen benim en içten duamdın
Allah’ım seni sevsin de
Gerisi üç beş bölümlük hikâye
Küçükken yağmurları izlerdim
Ne güzel uçardı damlalar gökyüzünde
Her damlanın içinde farklı farklı hayallerim olurdu
Hiç yere düşmesini istemezdim damlaların
Avucumu açardım gökyüzüne
Yakaladığım her damlayı koşarak denize bırakırdım
Ben iki noktayı koydum bundan ileriye gidemem
Sen üçüncüsünü koyana kadar beklerim
Ya noktayı koyarsın sonsuza gider
Ya da ikincisi silinir
Her şey biter
Denizde de kaybolsan bulurum seni
Ayak izlerin olmasa da inci inci aşk izlerin sarar bütün denizi
Bir serçeye takıldı gözlerim
Gökyüzünü sahiplenmiş kuralsızca uçuyordu
Kıskanarak takıldı gözlerim gözlerine
Öylece bir süre izledim
Bir zaman sonra bir soruya takıldı düşüncelerim
Acaba serçe uçtuğunun farkında mıydı?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!