Yusuf Olmak Şiiri - Onur Al

Yûsuf olmak kolaydı çocukluğumda,
Yok demekti sadece Züleyha'ya.
Hep öyle bilecektim belki de,
Gün gelip çatmasaydı nefis kapıma.

Kimler teşbih etmedi ki aşkını Mecnun'a,
Nerde güzellik mahrumları o başımızda Leyla.
Siz Leyla deyin çölde ki bir seraba,
Lakin güzellik ki dillere destan Züleyha.

Bir yalan dünyalık aşka tapan Leyla,
Görmez misin suretin kayıptır Kays'ta,
Rast gelmedin mi hiç Yusuf un kıssasına,
Züleyha ki dönmedi mi aşkı için Allah'a ?

Benim için Leyla, Şiirin, Azra;
Mecnun, Ferhat, Vamık bir tarafta,
Kenan'dan gelme, kuyudan çıkma Yûsuf,
Saraydan inme Züleyha diğer tarafta.

Yaşım nefsimin hükümranlığı altında,
Anladım ki Yûsuf olmak yok'tan öte, başka.
Ben ne Mecnun ne Ferhat ne Yûsuf,
Kaldım nefsimle bir aşkın arafında.

Ey artık ehl-i aşk olmuş Züleyha!
Uzat yolumu dilediğince dünyada,
Hatta tut beni şarkın bir köşesinden,
Sürükleyerek bırak, it bir kuyuya.

Yûsuf olmak zor geldi şu canıma,
Kalmadı mahrem nefis girdi kanıma,
Tövbeler olsun sana Allah'ım,
Kabul eyle Yûsuf Peygamberin hatrına.