Yusuf Öldü Şiiri - İlhami Atmaca

Yusuf bir sığınakta öldü denilebilir
Cibil gözlerle bakarak sevgilisine
Sevdiğini söylemeden.

Kimse bilmesin artık
Kimse söylemesin bir şey
Bilirdi nasıl sevilir tenhada bir gül, gizlice
Bir bebek nasıl avutulur
Bilirdi ve gülerdi berduş aya haince.

Susatan bakışı yok artık onun, yeknesak gülüşü yok
Kim ellerinden tutabilir ve bakabilir gözlerine
Yüzüne kim dokunabilir.

Söyleyemem
Sözlerim hırpalanıyor sevgilim
Okşa onun soğuk bedenini
Yusufu dirilt
Pörsümeden geç teni

Yırtılan gömleğini sandıklarda sakla
Gün görsün yağız teni
Dağıt kalabalıklardan sağılan ellerini
Avuçla ve öp kirpiklerini
Sözü kadar gerçek ölümü
Parçala gömleklerini

Kusurlardan arındı dünya
Sanki hiç yaşanmamış bir sevda kalan
Sanki sarsak bir köpek gibi
Dalarcasına çevrende yorulup kalan

O insan.