Erciyesin gölgesinde Develide dünyaya geldim.
Erciyes gibi esen bir hayatı yaşamaya çalışıyorum.
Gerek kalmadı,
Yedi düvelin boğazımı sıkmasına,
Şeytan’ın büyülü aynasına.
Döndü devran,
Gönüller ayran.
Güzel olur, közde patlıcan kebabı
Özde yanan, patlıcan değil cannn
Yetmedimi? bu kadar feryat figan!
Ahhh Erciyeste bir kuş olup uçsam
Yoğruldu ekmeğin hamuru, bekliyorum yolunu
Kana, kana seni andı
Yanacağı kadar yandı
Birgün kapımı çalar sandı
Yüreğimde yalnızlığın ayak izi kaldı.
Senden ne gelirse gelsin bu başa
Körük, köze verir gözü
Hasretin yakar yürekte közü
Örs'te söyler çekiç son sözü
Bahar gelirde açmazmı yaprak
Kan, kir herşeyi temizler toprak
Sevginin Efendisi
Yüce Mevla’nın alemlere rahmeti,
Dişi kırılsa da çekti zahmeti.
Yaşa sünneti,
Kendinden emin ol, Muhammed ümmeti.
Develi nin gelin kızı Erciyes
Seyrani babanın elindeki sazı Erciyes
Şeyh Şaban’ın nazı Erciyes
Yusuf'un yüreğindeki sızı Erciyes
21.07.2013
Eyyar,
Adına sen ne dersen de
İster gel, istersen gelme.
Erciyes dağında, yalnızlığın kucağında,
Çocuğumun yanmasın canı
Onun yerine olurum ben aşı
Kapınca şifayı hastahane, hastahane taşı
Hiç durmadan dökersin göz yaşı
Ananın hası, bağrına basar taşı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!