Yusuf Masalı Şiiri - Yusuf Bozkaya

I

Bir rüyaydı sadece bir rüya;
Güneş, yıldız ve ayın secdesi.
Bir yazıydı sadece yazılan suya,
Duyulmaz uzaktan kalemin sesi.

Yusuf kıskanıldı kurda boğuldu
Geldi Yakub'a kanlı gömleği
Yusuf oğullardan da bir oğuldu
Atıldı kuyuya Yakub'un yüreği

Kenan ilinde sönerken şuleler
Yakub'un gözlerinden fer gitti
Üzülme Yakub o bir peygamber
Nasıl üzülmesin peygamber gitti

Köleye köle diye satılmak varmış.
Bir kadın kalbinde imtihan için.
Oysa Yakub uzaktan ağlarmış,
Candan da önce canda can için.

II

Bir gece ruhunu sardı Züleyha
Yırtıldı bedenin haya gömleği
Oysa kaderde yardı Züleyha
Attı şimdi zindana bütün gerçeği

Zordu Yusuf'u görmeyen gözün
Züleyha'ı gerçekten anlaması
Zordu Yusuf'u görmeyen gözün
Yakub gibi derin derin ağlaması

Züleyha bir hırs Züleyha şehvet
Anlatmak istedi derdini kadınlara
Yusuf bir köle Yusuf bir iffet
Görünce açıldı sinelerde yara

Yırtıldı gömlek artık ne çare.
Küstü bir kere Yusuf'a Potifar,
Yusuf zindanda Yakub avare,
Hep böyle midir acep masallar.

III

Bir gece bir rüya gördü firavun
Rüyanın tabiri nedir kim bilir?
Hemen arayın Yusuf'u bulun.
Yıkılsın zindanlar yıkılsın şehir

Zindan küflü ve zindan karanlık
Yusuf hiç yalnız değil zindanda
Bir rüyayla gelir köleye sultanlık
Bir yanda kölelik sultanlık bir yanda

Mısır'a sultan olmak değildi derdi.
Züleyha'ya köle olmak hiç değil.
Bilir misiniz en çok da ne isterdi?
Yakub'un gözlerine ab-ı sebil

IV

Züleyha rüzgarda yaprak gibi
Bırakmış kendini aşkın narına
Züleyha bitimsiz bir toprak gibi
Küsmüş kendine yurduna diyarına

Yusuf'da şehveti aşkı ararken
Eriyip birmiş dağda kar gibi
Ne arar bilinmez Hakikat varken
Yusuf'a bakar Hakikat'e bakar gibi

Kayboluyor şimdi her şey bir bir
Yakub, Züleyha, Potifar, Bünyamin.
Bilirim en çok da kalbi incinir.
Kalbi yüreğinde beyaz güvercin.

V

Gelir Kenan ilinden bir kafile
Kaplar Yusuf'u garip bir sevinç
Arar Bünyamin'i ama nafile
Buz gibi içinde erir sevinç

Bir duaydı,"Bünyamin nerede? "
Oysa Onunla Yusuf olacaktı.
Hani, dualar, aminler nerede?
Bünyamin de Yakub'u bulacaktı.

Kardeşlerine Bünyamin'i sordu
Dediler "Onu babamız salmadı"
Bünyamin'i istedi, özlemdi kordu
"Etme" dediler başka kimse kalmadı

Önce göndermek istemedi Yakub
Yusuf gitti bari sen gitme diye
Gerçeği oysa bilemedi Yakub
Bünyamin Allah'tan Yusuf'a hediye

Bünyamin geldi Yusuf'un yanına
Asla gözü toktu bir şey çalmak mı?
Kanı kaynamıştı Yusuf'un kanına
Gitmek mi Yusuf'da kalmak mı?

Acı haber tez yetişti Kenan iline
Yakub yandı kör oldu gözler
Kapattı yüzünü hasretle eline
O artık görünmeyeni özler

Yandı yandı yürekler kül oldu
Yusuf çıktı Mısırdan vuslat için
Vuslat ile yanan gönül gül oldu
Ne güzel bir örnekti kainat için

Bir Yusuf Masalı'ydı bu ömür.
Atıldı Yusuf derin kuyulara,
Karşısına çıkan şehvetler ölür,
Dalarken zindanda uykulara.

29-10-2012