Gecemize cinnet, kabus
Günümüze rüya düştü.
Yağmur yağdı bozuldu süs
Yüzlerdeki boya düştü..
Dip belli bak durulara
Dimağ hasret sorulara
Sular aktı kurulara
Ateş yeşil koya düştü.
Şiş, şiş son haddinde balon
Dolu meydan, dolu salon
Kaderiymiş doğru yolun
Önüne sarp Kaya düştü.
Ortalık toz duman külden
Anlayan yok gerçek halden
Dününü bildiğim dilden
Konuştukca riya düştü.
Aşığım doruk efkarım
Zarar bildikleri kãrım
Sentezi'yim ümitvarım
Yusuflar kuyuya düştü
Kayıt Tarihi : 23.9.2014 22:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gültekin Toga](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/09/23/yusuf-kuyuya-dustu.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!