Yusuf Kuyu Zindân Desem 'Ney? ' Olur! .. ...

Bilin ki bu dostluk ana rahminden
Bilin ki bu dostluk şerbet deminden
Bilin ki bu dostluk kutlu yeminden
Bilin ki bu dostluk Rahman'dan gelir.

On sekiz yıl evvel edilen yemin
Gönlümü beğenmez ve görmez emin
Sendedir yarısı, yarısı benim
Bu yürek çağıldar ummandan gelir.

(On sekiz yıl önce)
Babalar Ve Oğulları...

Onlar ki ta maverdan
Anadolu der koşardı
Erenler ile sıradan
Alpler ile gür yaşardı

Hepsinin yüzlerinde nur
Tan yıldızı gibiydiler
Kalplerinde milli onur
Noyan Togay Nebiydiler

Gel deyince geldiler ya
Karanlığı sile sile
Öl deyince öldüler ya
Canı aziz bile bile

Çilenin memesi dolu
Em emebildiğin kadar
Şehit taşır ipek yolu
Göm gömebildiğin kadar

Ve ey sunalar sunası
Yandığımı duymaz mısın
Ve sen ey şehit anası
Kaleliye uymaz mısın
1989
Zülfikar Yapar Kaleli

Bunun asıl hikâyesi; 'VAY! ' olur,
Her gönül ki, onu almaz; 'ZAY' olur!
Yusuf, kuyu, zindân desem; 'NEY? ' olur!
Bildiniz mi şimdi, ne de yunduğum?

GÜZEL BİR HALK ŞİİRİ OLMUŞ...HEMEN HAKETTİĞİ TAM PUANINI VERİYORUM.SAYGILAR SELAMLAR