Gerçekten anladık mı gerçekleri?
Dayanacak gücümüz mü kalmadı yoksa?
Yaslayacak bir omuz mu bulamadık kederli başımıza?
Yürüyemiyorduk ya gerçekten neydi bunun gerekçesi?
Dizlerinde derman kalmamış sevgi miydi?
Bihaberdir insan.
Her ne kadar çınlasa da kulakları,
Bihaberdir insan.
Düşünülmekten, sevilmekten;
Küfür yemekten veya çekiştirilmekten,
Bihaberdir...
Zaman dediğimiz şu uçsuz bucaksız denizde kulaç atıp duruyorum. Bazen karanlık fırtınalı sularda bazen cennet gibi bir resifte...
Bazen yoruluyorum bırakıyorum kendimi derinliklere!
Sonra merak ediyorum yukarılarda neler oluyor diye,
tekrar çıkıyorum su üstüne...
Bilmiyorum nereye kadar sürecek bu yolculuk ama yüzüyorum işte...
Kendi düşen ağlamaz derler, nasıl ağlamaz birader? !
İnsan çare bulamazsa düşüşüne,
Öyle bir ağlar ki bir bulut gibi!
Ne yağmurluk dayanır buna ne de şemsiye...
Ha bir de düşenin dostu olmaz derler.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!