Dokunsalar
dağınık suları toplamaktan çıplak
bir sası akşamdır yürek.
Oradan, kartalların göğünden
kuyudan çıkmış bir isimle kovulanım
Ekim ayları gelince bulaşıklar, sesler ve ötekiler
böbreklerimizden sızarak buzlu bir sabah bırakırlar üstümüze
hatırlarız orda kıravatlarımızla
bin çocuk ezikliğinden yapılma kalıntılarımızı.
Asfalt ki ayıplamıştır bizi
siyah, geceli, ışıksız bir kadının ardından.
Baktım,
bulanık, durmadan kasılan benim nefesim.
Sesime vurgun gibi gerilip duran
insan yürüyüşleri arasından
bir kuşku mu ne gelişen kasılarak
Ben ki daha suvarmadan duruşumu
Ne telaşlı ve şaşırtan bir aşktır benimkisi
Seni geniş ve hünerli kılan
o birden dönerek erdiğin
duran ve kıpırdayan herşeyde zonklayan...
Senden bana dokunup konuştukların kaldı
Yakarışlarımdan doğan huylarımla birlikteyim
taşlarla konuştuğum günler geride kalmıştır
şimdi dinelmek vaktidir
asma bahçelerine karşı Babil’in.
Bir atın kişnemeleriyle uyandım genç düşlerimden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!