Yusuf ile Züleyha Şiiri - Halit Korkmaz

İblis'çe bir terkipti' kalleşçe planlandı,
Yusuf'u kim kandırdı' kim çıkardı avluya,
Meçhule yolculuk var ufka baktı ağladı,
Öz kardeşleri onu düşürdüler pusuya,
Her biri itikledi yuvarladı kuyuya.

Onca el' onca parmak, Kabil üzre kanlandı,
Sırra sır katan kervan kova saldı kuyuya,
Şifreli gümüş kova Yusuf'la havalandı,
İhtiyaç kalmamıştı' ne kuvvet ne tutkuya,
Bir kelebek kanadı onu aldı uçtuya.

İhanet somutlaştı' kem plan onaylandı,
Kardeşlerden bir manga yattı yaman pusuya,
Kıskanıp burdukları kişi çoktan hallandı,
Ey Aziz' suçluları gönder mapushanaya,
Îmandan yoksun ordu vurmaz mı şuurluya.

Dişi aslan Züleyha pençe geçiremedi,
Parçaladı gömleği kim acır fukaraya,
Şer odaklar bir oldu ağu içiremedi,
Yusuf'ça bir izânla terfi etti saraya,
O' leke getirmedi mutlak doğru davaya.

Yusuf Mısır'da köle tüccarlar paralandı,
Emtia listesinde cismi kondu tartıya,
Yakup ve ailesi üç boyutla harlandı,
Hiç tasavvur etmezdi böyle inmek çarşıya,
Baba, kardeş ve oğul geldi karşı karşıya.

Hikmetle donatıldı' hiç acele etmedi,
Sabrı cemil davranır aklından geçmez riya,
Düşünce ikliminde acizliği seçmedi,
Geçerken zor eşiği onu kaplar bir ziya,
Göklerden nüzul eder âli makam Enbiya.

İmtihan oyununda hiç bir seti vermedi,
Îmânî şuuruyla erdi geniş şüuya,
O muhataplarını küçük görüp yermedi,
Âsumâna yükseldi çıktı arşıâlâya,
O önce kendin bildi layık oldu Mevlâya.