Anne ne olur duy sesimi
Hadi aç gözlerini
Bak ben geldim oğlun yaramazın geldi
Gönlünü daraltan, seni hayat çemberinde dara sokan oğlun
Anne ne olur hadi kalk
Yine kız bana istersen yemek yemedim diye
Hangi yana dönsem bir ağrı var içimde
Biliyorum ki ağrılar bir gün son bulacak ölüm geldiğinde
Bir arkadan gelir sızı
Bir sol yandan…
Gözlerime vurur sızısı arada sırada
Tutamam kendimi ağlarım yalnız başıma
İnsan ölebiliri mi nefes alırken…
Yada yaşarken,yemek yerken…
Su içerken ölebilir mi insan?
Ansızın giden vapuru izlerken ölebilir mi?
Bir otobüs durağında, reklâm sayfalarına göz atarken…
Gözlerini kapayabilir mi hayata?
Bazen diyorum ki çek git buralardan
Terk et bu vücut ülkesini
Ama nereye ama kime gidilecek bilmiyorum
Hangi güneşe ve kimin sıcaklığına
Ya gittiğin yer kışı yaşıyorsa
Ya karlı gecelerde uyuyamazsan diyorum kendi kendime
Bir ben bilirim nasıl yaşadığımı
Bir de beni yaratan
Yaşamım beni vurur yüreğimin en derin yerinden
Bir ben bilirim ağlamayı
Ve neden ağladığımı en iyi bilen beni yaratan
Bir bahar bekliyorum uzaklardan
Tıpkı kuşlar gibi uçsun istiyorum
Bana özgürlüğümü sunmasını bekliyorum
Bir bahar bekliyorum
Bu gün Pazar…
Tıpkı sen gibi can sıkıntısındayım…
Dünyalar başıma yıkılıyor san ki…
Ve sanki bir şeyler olacak sen gidecekmişsin gibi…
Dünyam pazara bağlandı şimdi…
Ya Yusuf olmalı insan
Ya da kuyu olup Yusuf’u barındırmalı
Olabilirse insan Yakup olmalı
Ama kör olacak göze sahip olmalı
Sabırla yoğrulmuş kalbi olmalı insanın
Bekleye bilmeli…
Bir gül bir tebessüm et
Son bir kez bak bana pencerenden bir şeyler mırıldan
Bilirsin ben beceremem seni sevdiğimi söylemeyi
Ben ağlamayı bilirim en az senin kadar
Her seni ağlatışımda ağlarken öğrendim ağlamayı
Hep sana bakarken öğrendim sevmeyi şiir yazmayı
Bir ilkbahara merhaba demeye hazırlanıyorum
Ama içimde burukluk
Bir türlü durulamayışıma
Bir türlü düzelemeyişime
Şimdi sıcak olan ama serinliği ayaklarıma vuran odamdayım
Gecenin bir yarısı hayallerimi gezinmekteyim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!