Bir insan kaç kere ölebilir ki
Ben kedi değilim, dokuz canım yok
Öldürme beni
Bir gün gelir üşürsün
Ayağına çorap, çorabına pabuç olurum
Bitmiyor kulak çınlamaları
Konuşuyorsun yine arkamdan
Bitmiyor saydırmaların
Bitmiyor kulak çınlamalarım
Her çınlamasında şükrediyorum
Hala ölmediğin
Bilirim
İstanbul gibi kalabalık yüreğin
Onun kadar da yalnız
Varlık içinde yokluk yaşadığın
Bir gemi yanaşır durur limana
Gözlerine bakarak seni seviyorum diyemiyorum
Bakmasam da diyemem
Aslında ben seni seviyorum diyemem
Sadece yazarım
Gözlerime bakıp sen anlasan sevdiğimi
Sen benim her şeyimsin
Ayağıma giydiğim ayakkabım
Üzerime giydiğim t-shirt'ümsün
Sen benim canımsın
Ben seni nerde görmek istersem ordasın
Gece karanlığında yaktığım sigara
Yalnızlığımı aydınlatıyor
İçimde büyüttüğüm sen
Yandıkça dumana dönüşüyorsun
Sen uçtukça ben gidiyorum
Hiç bilmediğim bir mahallenin
Hiç bilmediğim sokaklarından yazıyorum
Gelmeyişini, gelemeyişini
Bundan sonra olmayacak, olamayacak olmanın verdiği
Hüznün uyandırdığı acıyla
Sokaklarda çaresiz bir şekilde dolanıyorum
Bir seni sevsem bir de sana yazdığım şiirleri
Bir aşk olsan bana bir de aşık
Bir gün kadar sevsen beni
Bir ömür boyu severim seni
Zamanı yok edip
Bir keresinde seni unutmaya karar vermiştim
Zamanla anladım ki
Benim değil
Kalbimin kararına bağlıymış
Sana aşık olacağıma
Ağaca yaprak olsaydım
Sana aşık olacağıma
Koyuna ot olsaydım
Sana aşık olacağıma
İnsana İblis olsaydım da
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!