Yusuf Dursun Şiirleri - Şair Yusuf Dursun

Sevgi nakış sevgi desen,
Yücelirsin “sevgi” desen.
Yeri göğü bir edersin,
Eriyince sevgide sen.

Sevgi inci sevgi mercan,

İçimde fırtına, dışımda bora;
İstanbul diyerek düştüm yollara.
Yollarım bir ayaz, zehir zemberek
Yolları çözmeye bir şiir gerek.
“Gülistan”dan bahsedince ayaza,
Bir anda kara kış, çevrildi yaza.

“Ahmed’im kim okunur
nâmım ile nâme-i aşk”
Ahmet Paşa


Görünce dünyayı gönül gözüyle,

Sarı saçların savrulur,
Ilgıt ılgıt esen yelde.
Deli yüreğin kavrulur,
Gönül kuşu durmaz dalda.

Bakışların ışıl ışıl,

CAN ÇİÇEĞİ

Sen benim canımda açan çiçeğim,
Renginle, kokunla ruhumu sardın.
Biricik hayalim, bir tek gerçeğim,
Ta ezelden kaderimde sen vardın;

Ey benim canımdan aziz evladım,
Adınla toprağa kök saldı adım.
Budur senin için Hak’tan muradım:

Yüreğinin ateşinde pişesin,
İnsanı yaşat ki devlet yaşasın.

Bakışın uzaktan cana değince,
Uğrular başıma hörelendi yâr.
Ahu gözlerinden imdat umarken,
Kirpiğinle bağrım yaralandı yâr.

Sevdamın ateşi arzı bürüdü,

Durup durup Yozgat seni anarım,
Kartal olup Beş Çamlar’a konarım,
Anam ağlar, ben anama yanarım;

Çektiklerim yetmedi mi oğul, der;
Bu hasretlik bitmedi mi oğul, der.

Yüzümü sevda suyuna
Sürdüm, seni bekliyorum.
Benliğimi yâr yoluna
Serdim, seni bekliyorum.

Aşkın ateşine göre,

Yüreğime kor ateşler,
Düştü canım Gül’e doğru.
Gözyaşlarım dağlar taşlar,
Aştı canım Gül’e doğru.

Nazar etti gül yanaklım,