10 Yusuf dede...

Esinlenmiş Yusuf dede.
Tırmanıyor yorgunluğuna.
Gelindamat sırtlarına doğru.
Mor dağların güneşi vururken
Acemi kuşağına...

Kuşların yuva mevsimi
Bülbüllerin ağıt zamanı
Soluyor Hazro
Esiyor boğaz
Gün ortası ayaz.
parlıyor Güneşin kanı

Ayağını uzatsa
Tercil Kalesi
Karacadağ
Mardin Eşiği
Mezopotamya

Güneş, Ramandan doğar
Zikzaklar çizer
Diclenin kollarına

Ovanın öteki yüzünde
Gelindamat Dağı
Turnalar,bu yollara aşina.
Az ötede, Şeyh Nasip
Boz bir atın sırtında

Dizinde, derman kalsa
İki adımda gider
Öksürse, duyulur.
Diyarıbekir kalesi
Her İlkbahar geldiğinde,
korunun yapraları arasında
kaybolur Yusuf Dede

Sevdalıdır bu dağlara
Dönmek istemez
Yanında ekmeği
Tütünü de varsa
Kimi geçmişini
Kimi geleceğini düşler
Böylece yıllar gelip geçer

Sen gün ol
Sen Güneş ol Yusuf dede

Sen hoşça kal
Sağlıkla kal Yusuf dede

Rüzgarlar gitsin
Turnalar gitsin
Kervanlar gitsin
Ama sen gitme

Güneşi sensiz doğmaz
Bu dağlar sensiz olmaz
Kuşları sensiz yatmaz
Kal,gitme;

Sen hevalsin
Sen gelisin
Yusuf dede...