Yusuf Dayı
Güzel bir insan var yaşadığım köyümde, anlatırlar gençliğini bir elinde balyoz, kucağında yaptığı taş iyi taş ustasıymış eskiden.
Yakışıklı hem de çelik gibi bir vuruşta çakarmış çiviyi, evlenmiş olmuş çocukları yalancı dünya hali, almış eşini elinden dağılmış yavruları.
Şimdi yalnız ve yaşlı, umutsuz bakan gözleri, titreyen elleri kirli gömleği bir birinci bir kibrit, Gürbüz'ün yaşıyor dayısı ölümü özlemiş gibi.
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta