Yusuf Dayı
Güzel bir insan var yaşadığım köyümde, anlatırlar gençliğini bir elinde balyoz, kucağında yaptığı taş iyi taş ustasıymış eskiden.
Yakışıklı hem de çelik gibi bir vuruşta çakarmış çiviyi, evlenmiş olmuş çocukları yalancı dünya hali, almış eşini elinden dağılmış yavruları.
Şimdi yalnız ve yaşlı, umutsuz bakan gözleri, titreyen elleri kirli gömleği bir birinci bir kibrit, Gürbüz'ün yaşıyor dayısı ölümü özlemiş gibi.
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta