elveda şehir
ve yağmurları.
toprak kokulu manav önü,
köşede kavga eden eski evliler.
ben diye başlayan başa kakmalar.
yağan yağmurda dolaşan avanak.
Beşiktaş sahilinde bir akşam üstüydü.
Kızın gözlerine sığan boğaza, sığmıyordu, yüreği.
Sabırsız bakışları,
Dar manzaralı çay bahçesinin girişindeydi.
Oğlan, bir çay bahçesine baktı, bir alyansına.
En büyük meselem ruha hitap etmekte,
Hangi dudak aşınmış, el ve alın öpmekle
Her gün fecirle biter, her karanlık şafakla.
Ölümden kim kurtulmuş, ölene ağlamakla
Boşlukta bir boş küre, dolandığı yönü boş.
Kime umut vaad eder, başı dönen bir sarhoş...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!