Garip bir kimsesizliğin yerlisidir
Bu soğuk boşluk
Bir çıkmaz belki adressiz
Düşünceler içindeki düşüncesizlik
Anlamıyorum demenin zorluğu
Bu gece omuzlarıma çöken ağırlık
Bir yokluğun ardından çekilir hasret elbette...
Sana olan özlemimi nasıl anlatsam ki? Hasretin daha ilerisinde harfler olsa da onların en büyük şekliyle yazsam içimdekileri.
Öylesine yüce ki aslında bu duygu aşktan, kinden, sevgiden, nefretten daha yoğun yaşatıyor kendini. Ve yineliyorum çözülmüyor parmaklarım. Ve ben sadece yazmış olmak için yazmak istemiyorum. Susmakla daha güzel anlatılıyor bazı şeyler...
Anlatılmaz bir hikayedir yaşam
Yarım, yıkık ve ölümle noktalanan
Başlasa ve bitse bütün kelimeler
İsminin baş harfiyle
Dağda gökte
Nasıl bir hasret bu
Çırpındırıyor benliğimi
Şu beyaz sayfalarda
Başka şeyler yazmak istiyorum
Gel gör ki üçüncü satırdan sonra
Sana dönüyor konular
Gözlerinle gördüm dünyayı
Tarif edilmeyecek kadar güzeldi herşey
Kulaklarınla dinledim
Dünyanın en güzel aşk tınısını
Kendine dönmüştür artık
Sımsıkı tuttuğun o silah
Ve ilk kez tedirgindir parmakların
Yere düşmüş sarı kuru yaprağın
Tırmanıp dalına tutunması kadar aykırıdır
Çıkış yolunu bulman
Kara gecelerin sabah simalısı
Su içen bir ceylanın masum bakışlısı
Yemyeşil bir ormanın serin kokulusu
Bekliyorum seni
Seni beklentilerin en güzeli
Sen ki ışıksın dünyaya cansın
Büyük beklenti sabahsın
Bekliyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!