Neyzen, Bağlama çalar, okur...
Sen vardın bir zamanlar ikimizi bağlayan sen
Bir Eylül akşamında başlamıştı aşkımız
Yaprakların dökülüp uçuştuğu yolda el ele yürümüştük
Ben seni seviyorum demiştim sende bende demiştin
Bir eylül akşamıydı hiç unutmuyorum hava hafif soğuktu
İsterdim senden nefret etmemek ama,
Sende,
Senden nefret etmememi gerektiren
Hiçbir güzellik kalmadı
Yandı yürek köz oldu senin sayende
Dostlar düşman oldu senin sayende
El’ler güler oldu, senin sayende
Ne geldiyse geldi hep senin sayende
Gençliğimi bilemedim senin sayende
amin.