köpeklerin koruduğu bahçeden,
kırmızı elma değildi istediğin!
kızıl kıvırcık saçların
beyaz bir tenin sahibiydin…
çok katlı evlerin çatılarında
ikaz ışıkları yanıp sönerdi
balkonlarında çiçek yetiştirmezdi kimse
bu evlerin
senin bir öteki bahçen vardı
kendinden bile gizlediğin,
kimse cesaret edememiş gibiydi
balkonuna tırmanıp
pencerelerini tıklatmaya
neden geç kalmıştın bu kadar!
neleri düşünmemiştin,
herkesin hayranlığını kazanmıştın bildiğim;
koşarak gelinirdi çağırdığın zaman,
ayak sürüyerek dönülürdü
söyleyeceklerin bittiğinde
seninle aynı zaman diliminde
farklı zamanlarda
aynı mekanda
nasılda karşılaşmıştık
nasılda uzak oturamıyorduk birbirimizden
karşılıklı oturamıyorsak
seni gülümsettiğim an
hiç bitmeyecek gibi
senin zamanların gibi
senin zamanlarında
çiçek tohumları ekmeye giderken
ellerini öteki bahçende bırakmıştın
aklın nereye giderse gitsin
ellerin öteki bahçende çiçek toplamaya giderdi
ve sanki bu hiç bitmeyecekmiş gibi gelirdi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!