yıllar yaraların iyi olmasına,bir katkıda bulunmuyor
bir fayda saglamıyor unutmaya çaluşmak
sahte kahkalarınla inliyor koca ev
burnun büyüyor her yalanda
gepetto ustanın yaptıgı pinakyo misali
yüzüme taktıgım maskeler kapatmıyor
hayatın bir rengi vardı
o renk siyahtı,gece gibiydi,kapkaranlık,simsiyah
güneşin ışıklara aydınlatmaya yetmiyordu hayatımı
ve ben önümü görmeden yürümeye çalışıyordum
Şehirde gözümü açtıgımda yalnızlıkla tanışmıştım
kangren olmuş yüregimdeki platonik aşkımla
zifiri karanlıkların kalbine dogru yürüyordum
üzerine buraya çöp dökenin... yazılı duvarlar
dostca olmayan bakışlarla bana bakıp
siktir ol git diyordu sanki
Herşeyin bittigini düşünüp
Karanlık ve isyan seslerinin yükseldiği
Lanet bir sokakta
Acaba beni takip eden birimi var şüphesi ile ikide bir dönüp, dönüp
Arkaya bakarak yürürken
Bir kelebek konar kollarına
hayatın bir rengi varsa,o rengi kesin siyahtır
yılların dilimizde bıraktıgı tat ise acı
unutturmaya yetmiyordu ruhumuzdan kötü anıları
yürümeye başlıyordum sonra
her yere simsiyahtı,karanlık,kapkaranlık
güneşin ışıkları aydınlatma yetmiyordu hattta dünyamı
Senden daha güzeli var diyordu ayna
Sihirbaz hokus pokus dediğinde sapkadan tavşan çıkmıyordu
Gerçekten gülmüyordu palyaço
Geçmiş olsun demekle hiç bir şey geçmiyordu
Zaman akıyordu ama hiç bir şeye bir fayda sağlamiyordu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!