Yusuf'a Şiiri - Abdullah Ecevit

Adını söylemeye züleyha’ları çağır
Kesilen her parmakta Yusuf diye inlesin.
Esaretin zindan da yakub’un çilesi mi?
Kenan seni söylesin, Kenan seni söylesin…

Yusuf’um gözyaşını akıtma heba yere,
Kenan’da insan diye kurtlar cevlan etmede.
Ruhuna geçirdiğin o vahyin sevdasına,
Yıldızlar bir güneşe çarkı devran etmede.

Ezelde ne yazılsa o gelir kul başına.
Yusuf’um sen çıraksın usta seyran etmede.
Akıbeti hayrolur, çile çekilse bile,
Düştüğün her kuyudan, rahmet fevran etmede.

Düşlerin tabirini, sana söyleten kudret,
Ektiğin her olmazı, olur harman etmede.
Kölelikten seni de azad eyleyen kudret,
Türabına saltanat serip ihsan etmede..

Bir zaman gelir elbet, esmezse bad-ı seba
Tutunduğun umudu yitirme sakın Yusuf,
Bekle ki şafak söker, karanlığın sonudur.
Alem nura gark olur, Mevla asan etmede.